Nú eitt kvøldið, á einum møti í Fuglafirði, hoyrdi eg ein trúfastan Guds tænara biðja eina bøn. Hann nýtti orðið siðprýði. Eg helt tað vera eitt vakurt orð, tó at eg ikki heilt skilti týdningin.   Í týðingini hjá Viktori Danielsen í 1. Tim. 2, 1-4 lesa vit: 1 Eg áminni nú fyrst av øllum um, at bønir, ákallanir, forbønir, takkargerðir verða hildnar fyri øllum menniskjum,2 fyri kongum og øllum, ið høgt eru sett - fyri at vit kunnu liva stilt og friðarligt lív í øllum gudsótta og siðprýði.3 Hett…